Domniemanie to jedno z podstawowych pojęć prawa, mających na celu ułatwienie dowodzenia przez stronę postępowania, ochronę pewnych interesów oraz przyspieszenie procesu sądowego. W praktyce oznacza to, że sąd może przyjąć, iż dany fakt jest prawdziwy, opierając się na określonych okolicznościach i dowodach, aż do momentu, gdy strona przeciwna przedstawi dowody przeciwne lub podważy te okoliczności. Domniemanie nie jest równoznaczne z ostatecznym ustaleniem prawdy, lecz ułatwia prowadzenie postępowania sądowego, redukując liczbę koniecznych dowodów.

Przykład zastosowania domniemania w postępowaniu upadłościowym, oddłużeniowym lub w pomocy prawnej podczas egzekucji komorniczej można odnaleźć w kontekście domniemania terminowego płatności. Zgodnie z tym domniemaniem, wierzyciel może domniemywać, że dłużnik miał obowiązek dokonania płatności w określonym terminie, jeżeli na podstawie umowy, prawa lub innych okoliczności wynika, że taki termin został wyznaczony. W takim przypadku, sąd może przyjąć domniemanie na korzyść wierzyciela, chyba że dłużnik przedstawi dowody, które podważają to założenie, np. wykazując, że termin płatności został wydłużony lub zawieszony. W praktyce, domniemanie może ułatwić wierzycielowi udowodnienie zaległości dłużnika oraz uzyskanie odpowiedniej decyzji sądowej w postępowaniu upadłościowym, oddłużeniowym czy egzekucji komorniczej. Jednocześnie, domniemanie nie wyłącza możliwości dłużnika do przedstawienia dowodów przeciwnych, które mają na celu unieważnienie tego założenia. W takim przypadku, sąd będzie musiał dokonać oceny dowodów oraz okoliczności, aby ustalić, czy domniemanie może być utrzymane, czy też powinno zostać obalone.