Europejska Konwencja Praw Człowieka to międzynarodowy dokument prawny, który został przyjęty przez Radę Europy w 1950 roku, mający na celu ochronę i promowanie praw człowieka oraz podstawowych wolności na terenie państw-stron. EKPC stanowi podstawę prawną dla Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (ETPC), który ma za zadanie kontrolować przestrzeganie Konwencji przez państwa-strony. Konwencja składa się z preambuły oraz 59 artykułów, które zawierają różnorodne prawa i wolności, takie jak prawo do życia, zakaz tortur, prawo do wolności i bezpieczeństwa, prawo do szacunku dla życia prywatnego i rodzinnego, prawo do wolności wyrażania opinii, prawo do właściwego procesu sądowego oraz prawo do własności.

W kontekście postępowań upadłościowych, oddłużeniowych oraz pomocy prawnej podczas egzekucji komorniczej, EKPC może mieć znaczenie w zakresie ochrony praw jednostek, zwłaszcza prawa do właściwego procesu sądowego (artykuł 6 EKPC) oraz prawa do własności (artykuł 1 Protokołu dodatkowego nr 1 do EKPC).

Przykład zastosowania EKPC w postępowaniu upadłościowym może dotyczyć sytuacji, w której dłużnik twierdzi, że jego prawo do właściwego procesu sądowego zostało naruszone, na przykład w wyniku rażąco niewystarczającego czasu na przygotowanie obrony w postępowaniu sądowym dotyczącym ogłoszenia upadłości. W takim przypadku, jeśli dłużnik wyczerpał dostępne środki odwoławcze w kraju, może zwrócić się do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z indywidualnym wnioskiem, w którym zarzuci naruszenie artykułu 6 EKPC.

Podobnie, w kontekście pomocy prawnej podczas egzekucji komorniczej, EKPC może być istotna w przypadkach, gdy osoba poddana egzekucji uważa, że jej prawo do własności zostało naruszone w wyniku niewspółmiernego ściągnięcia długu, na przykład przez zajęcie nieruchomości stanowiącej jedyny majątek dłużnika. Jeśli wyczerpane zostaną wszystkie dostępne środki odwoławcze w kraju, dłużnik może złożyć wniosek do ETPC, powołując się na naruszenie artykułu 1 Protokołu dodatkowego nr 1 do EKPC.