Exequatur to termin pochodzący z łaciny, który w polskim systemie prawnym oznacza postępowanie mające na celu uznanie i dopuszczenie do wykonania na terytorium Polski orzeczeń sądowych, aktów notarialnych oraz innych decyzji wydanych przez sądy lub inne właściwe organy państw obcych. Exequatur jest niezbędne, aby wierzyciel z zagranicy mógł przeprowadzić egzekucję na rzeczach dłużnika znajdujących się w Polsce. Procedura exequatur opiera się na zasadach wzajemności i zaufania między państwami, a jej celem jest ułatwienie współpracy międzynarodowej w zakresie sprawiedliwości. Wymogi dotyczące exequatur oraz zasady jego udzielania regulowane są przepisami krajowymi oraz umowami międzynarodowymi, takimi jak konwencja haska, konwencje nowojorskie czy konwencje brukselskie.

Przykład zastosowania exequatur w postępowaniu upadłościowym, oddłużeniowym lub w pomocy prawnej podczas egzekucji komorniczej:
Załóżmy, że polski przedsiębiorca zaciągnął dług wobec zagranicznego wierzyciela, który uzyskał prawomocne orzeczenie sądu swojego kraju potwierdzające należność. Aby wierzyciel mógł przeprowadzić egzekucję na terenie Polski, musi najpierw uzyskać exequatur – czyli uznanie tego orzeczenia przez polski sąd.Wierzyciel w tym celu wnosi do właściwego sądu w Polsce (najczęściej sądu okręgowego) wniosek o uznanie orzeczenia wydanego przez sąd zagraniczny. Sąd rozpatruje wniosek, sprawdzając czy orzeczenie spełnia wymogi formalne oraz czy nie narusza porządku prawnego w Polsce. Jeśli sąd uzna, że orzeczenie może być uznane i wykonane na terytorium Polski, wydaje postanowienie o uzyskaniu exequatur. Następnie, opierając się na orzeczeniu zagranicznym uznanych przez exequatur, wierzyciel może wszcząć postępowanie egzekucyjne przed polskim komornikiem, który będzie mógł zająć majątek dłużnika znajdujący się w Polsce. W przypadku postępowania upadłościowego lub oddłużeniowego, exequatur może być także przedstawione syndykowi upadłościowemu jako dowód na istnienie długu wobec zagranicznego wierzyciela.