Faktyczna własność to pojęcie odnoszące się do sytuacji, w której osoba korzysta z rzeczy, choć formalnie nie jest jej właścicielem. Osoba ta ma kontrolę nad rzeczą, korzysta z niej i wykazuje zachowania związane z posiadaniem prawa własności, jednak nie posiada tytułu prawnego potwierdzającego własność. Faktyczna własność może wystąpić w różnych sytuacjach, takich jak użytkowanie rzeczy na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy użyczenia, bądź korzystanie z rzeczy w sposób bezprawny. W polskim prawie cywilnym regulującym kwestie związane z prawem własności, Kodeks cywilny (Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93, ze zm.) stanowi, że własność to prawo do rzeczy, które zgodnie z zasadami społeczno-gospodarczego ładu, przyznaje właścicielowi wyłączność do korzystania z rzeczy oraz dysponowania nią (art. 140 KC). Jednakże, przepisy te dotyczą własności prawnej, czyli sytuacji, w której osoba posiada tytuł prawny potwierdzający własność.

Przykład zastosowania faktycznej własności w postępowaniu upadłościowym może dotyczyć sytuacji, w której dłużnik, będący przedsiębiorcą, korzysta z maszyn lub sprzętu w ramach umowy leasingu. Mimo iż dłużnik ma faktyczną kontrolę nad tymi rzeczami, nie jest ich formalnym właścicielem. W sytuacji ogłoszenia upadłości dłużnika, przedmioty będące przedmiotem umowy leasingu nie wchodzą do masy upadłości, a ich właścicielem pozostaje leasingodawca.

W przypadku postępowania oddłużeniowego, faktyczna własność może mieć znaczenie przy ustalaniu majątku dłużnika oraz możliwości zaspokojenia wierzytelności wierzycieli. Jeśli dłużnik korzysta z rzeczy, które są jego faktyczną własnością, ale nie formalną, te przedmioty nie zostaną uwzględnione jako majątek dłużnika, który może być przeznaczony na zaspokojenie wierzytelności wierzycieli.

W kontekście egzekucji komorniczej, faktyczna własność może być istotna przy ustalaniu, które przedmioty podlegają egzekucji. Jeżeli komornik wszczyna egzekucję majątkową w celu zaspokojenia roszczeń wierzyciela, przedmioty będące faktyczną własnością dłużnika, ale nie będące jego własnością prawną, mogą być wyłączone z egzekucji. W praktyce prawnej, faktyczna własność może mieć istotne znaczenie w postępowaniach upadłościowych, oddłużeniowych czy egzekucji komorniczej.

W przypadku postępowania upadłościowego, oddłużeniowego czy egzekucji komorniczej, istotne jest ustalenie, które przedmioty są faktyczną własnością dłużnika, a które są jego własnością prawną. W polskim systemie prawnym, przepisy dotyczące własności regulowane są przede wszystkim przez Kodeks cywilny. Faktyczna własność nie jest jednak jednoznacznie opisana w przepisach prawa, a jej analiza opiera się na konkretnej sytuacji oraz rozważaniu indywidualnych przypadków. W praktyce, ustalenie charakteru własności może mieć istotne znaczenie dla przebiegu postępowań upadłościowych, oddłużeniowych czy egzekucji komorniczej. W przypadku faktycznej własności, przedmioty te mogą być wyłączone z masy upadłości czy egzekucji, a tym samym nie będą dostępne dla wierzycieli w celu zaspokojenia ich roszczeń. Warto zauważyć, że w przypadku sporów związanych z faktyczną własnością, przepisy prawa cywilnego przewidują możliwość dochodzenia roszczeń przez rzeczywistego właściciela. Przykładem może być tutaj roszczenie o wydanie rzeczy (art. 169 KC) lub roszczenie związane z zakłóceniem posiadania (art. 344 KC).

Podsumowując, faktyczna własność to pojęcie odnoszące się do sytuacji, w której osoba korzysta z rzeczy, ale nie posiada tytułu prawnego potwierdzającego własność. Znaczenie faktycznej własności może być istotne w kontekście postępowania upadłościowego, oddłużeniowego czy egzekucji komorniczej, a jej analiza opiera się na indywidualnych przypadkach oraz zastosowaniu przepisów prawa cywilnego.