Lex retro non agit to łacińska zasada prawa, która oznacza, że prawo nie działa wstecz. Jest to jedno z podstawowych założeń prawa, mających na celu ochronę zaufania obywateli do prawa oraz zapewnienie stabilności i przewidywalności sytuacji prawnej. Zgodnie z tą zasadą, nowe przepisy mają zastosowanie wyłącznie do sytuacji, które zachodzą po ich wejściu w życie, a nie do tych, które miały miejsce przed ich wprowadzeniem. W polskim systemie prawnym zasada ta jest wyrażona w art. 3 Kodeksu cywilnego oraz art. 3 § 1 Kodeksu karnego.

W kontekście upadłości, oddłużenia lub pomocy prawnej podczas egzekucji komorniczej zasada "lex retro non agit" może mieć zastosowanie w sytuacji, gdy wprowadzone zostają nowe przepisy regulujące te obszary prawa. Przykładem może być sytuacja, w której zmianie ulegają przepisy dotyczące postępowania restrukturyzacyjnego, dające dłużnikowi dodatkowe możliwości uzyskania oddłużenia. W takim przypadku, nowe przepisy będą miały zastosowanie jedynie do postępowań wszczętych po ich wejściu w życie. Osoby, które złożyły wniosek o oddłużenie przed wejściem w życie nowych przepisów, nie będą mogły korzystać z nowych rozwiązań, chyba że ustawodawca wyraźnie przewidział taką możliwość.

Warto zauważyć, że istnieją sytuacje, w których zasada "lex retro non agit" może zostać złagodzona, szczególnie gdy nowe przepisy są korzystniejsze dla stron postępowania lub gdy ustawodawca przewiduje wyraźnie możliwość ich stosowania do sytuacji powstałych przed wejściem w życie. W takim przypadku mówimy o tzw. działaniu prawa wstecz (retroaktywności). Retroaktywność może być stosowana tylko w ściśle określonych przypadkach, zgodnie z zasadami przewidzianymi w ustawie.