Lokal użytkowy to niezależna część budynku, która nie jest przeznaczona do celów mieszkalnych, lecz do prowadzenia działalności gospodarczej, usługowej, handlowej, biurowej, produkcyjnej, magazynowej, edukacyjnej, kulturalnej, zdrowotnej lub innej. Lokal użytkowy jest oddzielony od innych pomieszczeń w budynku i ma odrębne wejście, a jego przeznaczenie jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa, planem zagospodarowania przestrzennego oraz innymi regulacjami.

W polskim porządku prawnym, lokale użytkowe są uregulowane przede wszystkim w przepisach ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. 1994 nr 85 poz. 388). Lokale użytkowe mogą być przedmiotem prawa własności, prawa użytkowania wieczystego, prawa najmu, dzierżawy, użyczenia czy służebności.

W kontekście upadłości, oddłużenia lub pomocy prawnej podczas egzekucji komorniczej, lokal użytkowy może być istotnym elementem majątku dłużnika. Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego (ustawa z dnia 17 listopada 1964 r., Dz.U. 1964 nr 43 poz. 296) oraz ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. 2003 nr 60 poz. 535) regulują zasady postępowania w przypadku egzekucji komorniczej na lokalach użytkowych, upadłości lub oddłużenia.

W przypadku egzekucji komorniczej, komornik może zająć lokal użytkowy, jeśli jest on własnością dłużnika, a jego wartość może pokryć należności wierzyciela (art. 825 Kodeksu postępowania cywilnego). Przykładowo, jeżeli dłużnik prowadzi działalność gospodarczą w lokalu użytkowym, a nie jest w stanie spłacić swoich zobowiązań, komornik może zająć i sprzedać lokal, aby zaspokoić roszczenia wierzycieli.

Jeśli natomiast dłużnik prowadzi działalność gospodarczą w wynajętym lokalu użytkowym, a nie płaci czynszu, właściciel lokalu może wystąpić do sądu z wnioskiem o eksmisję. W takim przypadku, eksmisja może być przeprowadzona na podstawie wyroku sądu, a dłużnik może stracić lokal użytkowy.

W sytuacji upadłości lub oddłużenia, majątek dłużnika, w tym także lokale użytkowe, podlegają likwidacji w celu zaspokojenia roszczeń wierzycieli. Sąd może orzec o upadłości dłużnika, gdy jego zobowiązania przekraczają wartość jego majątku, a nie jest w stanie spłacić długów w terminie. W takim przypadku, zarządca lub syndyk upadłościowy przejmuje kontrolę nad majątkiem dłużnika, w tym również nad lokalem użytkowym, aby sprzedać go i rozdzielić uzyskane środki między wierzycieli zgodnie z ustawowym porządkiem zaspokojenia (art. 319 i następne Prawa upadłościowego i naprawczego).

W przypadku oddłużenia, które dotyczy głównie osób fizycznych niewykonywujących działalności gospodarczej, dłużnik może ubiegać się o oddłużenie na podstawie przepisów Prawa upadłościowego i naprawczego. W takim przypadku, sąd może orzec plan spłaty zobowiązań, który pozwala dłużnikowi na stopniowe spłacanie swoich długów, jednocześnie utrzymując kontrolę nad swoim majątkiem, w tym nad ewentualnym lokalem użytkowym.

Jeżeli dłużnik prowadzi działalność gospodarczą w lokalu użytkowym, a zostaje objęty postępowaniem restrukturyzacyjnym, sąd może orzec tzw. układ z wierzycielami. Układ ten określa nowe warunki spłaty długów oraz inne środki, które mają na celu poprawę sytuacji finansowej dłużnika, takie jak np. zmiana wysokości czynszu za lokal użytkowy. W wyniku układu, dłużnik ma możliwość kontynuowania działalności gospodarczej, jednocześnie spłacając swoje zobowiązania w korzystniejszych warunkach.

W kontekście pomocy prawnej podczas egzekucji komorniczej, warto zaznaczyć, że dłużnik może skorzystać z usług radcy prawnego lub adwokata, aby uzyskać poradę prawną i pomoc w obronie swoich praw. Profesjonalna pomoc prawna może okazać się niezbędna, zwłaszcza w przypadku skomplikowanych sytuacji, takich jak egzekucja komornicza na lokalu użytkowym będącym przedmiotem współwłasności lub będącym obciążonym służebnością czy innym ograniczeniem prawnym.