Nadzwyczajne środki zaskarżenia to szczególna grupa środków prawnych, które mają na celu zmianę prawomocnych orzeczeń sądowych w sytuacjach, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie o popełnienie poważnych błędów w postępowaniu sądowym. Stosowanie tych środków jest ściśle określone przez przepisy prawa procesowego i ograniczone do określonych przypadków. W polskim porządku prawnym wyróżnia się cztery rodzaje nadzwyczajnych środków zaskarżenia: skargę kasacyjną, skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, wniosek o wznowienie postępowania oraz skargę o wznowienie postępowania w sprawie cywilnej.

Przykład zastosowania nadzwyczajnych środków zaskarżenia w upadłości, oddłużeniu lub w pomocy prawnej podczas egzekucji komorniczej może dotyczyć sytuacji, gdy dłużnik uzna, że orzeczenie sądu w sprawie jego upadłości lub planu oddłużania zostało wydane z naruszeniem przepisów prawa. Wówczas, w przypadku uprawomocnienia się tego orzeczenia, dłużnik może zdecydować się na skorzystanie z nadzwyczajnego środka zaskarżenia, np. wniosku o wznowienie postępowania, aby próbować zmienić tę decyzję.

Podstawą prawną do stosowania nadzwyczajnych środków zaskarżenia jest Kodeks postępowania cywilnego, który reguluje m.in. zasady wnioskowania o wznowienie postępowania (art. 394-405 k.p.c.) czy skargi kasacyjnej (art. 398^1-398^22 k.p.c.). W przypadku postępowania upadłościowego lub restrukturyzacyjnego, właściwe przepisy dotyczące tych środków znajdują się także w ustawie o postępowaniu upadłościowym i restrukturyzacyjnym.

Warto zaznaczyć, że nadzwyczajne środki zaskarżenia, ze względu na swoją wyjątkową naturę, nie są powszechnie stosowane, a ich zastosowanie wymaga spełnienia rygorystycznych przesłanek. Dlatego przed podjęciem próby skorzystania z tych środków, warto skonsultować się z prawnikiem lub radcą prawnym, który oceni zasadność takiego działania w kontekście konkretnej sprawy związanej z upadłością, oddłużeniem czy egzekucją komorniczą.