Rzeczoznawca to osoba posiadająca specjalistyczną wiedzę i doświadczenie w określonej dziedzinie, która jest uprawniona do wydawania opinii oraz sporządzania dokumentacji dotyczącej wartości rzeczy, usług, praw oraz innych przedmiotów stosunków prawnych. Rzeczoznawca może być powołany przez sąd, komornika, stronę postępowania czy inną instytucję prawną w celu dokonania oceny wartości majątkowej przedmiotów, które mają być zrealizowane w procesie upadłości, oddłużenia lub egzekucji komorniczej.

Przykładem zastosowania rzeczoznawcy w kontekście upadłości, oddłużenia i egzekucji komorniczej może być sytuacja, w której dłużnik zaciągnął kredyt hipoteczny, a następnie nie był w stanie go spłacić. Komornik, mając na względzie realizację długu na rzecz wierzyciela, może zlecić rzeczoznawcy sporządzenie operatu szacunkowego nieruchomości, będącej przedmiotem zabezpieczenia kredytu hipotecznego. Taka ocena wartości nieruchomości będzie podstawą do podjęcia decyzji o sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej.

W polskim prawie, przepisy dotyczące rzeczoznawców oraz ich działalności można znaleźć w różnych aktach prawnych, w zależności od specjalności rzeczoznawcy oraz konkretnego zagadnienia, które ma być przez niego rozstrzygnięte. W kontekście upadłości i egzekucji komorniczej, warto zwrócić uwagę na przepisy Kodeksu postępowania cywilnego (ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego, Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296 ze zm.), które regulują m.in. sporządzanie operatu szacunkowego przez rzeczoznawcę (art. 953 KPC) oraz zasady licytacji komorniczej (art. 959-973 KPC).

W praktyce prawnej, rzeczoznawca odgrywa kluczowe znaczenie w procesie ustalania wartości majątku dłużnika, co jest niezbędne dla prawidłowego przeprowadzenia postępowania upadłościowego, oddłużeniowego lub egzekucji komorniczej. Wiedza i doświadczenie rzeczoznawcy są nieocenione w celu osiągnięcia sprawiedliwego i efektywnego rozwiązania sporu majątkowego między dłużnikiem a wierzycielami.