Sąd pracy to specjalistyczna jednostka w ramach sądów powszechnych, zajmująca się rozstrzyganiem sporów związanych z prawem pracy. Sądy pracy działają na podstawie Kodeksu pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917 z późn. zm.), Kodeksu postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. poz. 1595 z późn. zm.) oraz innych ustaw regulujących stosunki pracownicze.

Wśród spraw rozstrzyganych przez sądy pracy znajdują się między innymi: rozwiązanie stosunku pracy, wynagrodzenie za pracę, odszkodowania związane z niewłaściwym wypowiedzeniem, dyskryminacją w pracy, mobbingiem oraz inne roszczenia pracownicze. Sądy pracy mają również kompetencje do rozpatrywania spraw związanych z ochroną praw związków zawodowych oraz sporów zbiorowych.

Przykład zastosowania w upadłości: W przypadku ogłoszenia upadłości przedsiębiorstwa, pracownicy mogą zgłosić swoje roszczenia wynikające ze stosunku pracy (np. zaległe wynagrodzenie) do masy upadłości. Jeżeli likwidator masy upadłości nie wywiąże się z obowiązków wynikających z roszczeń pracowniczych, pracownik może wystąpić z powództwem do sądu pracy.

Przykład zastosowania w oddłużeniu: Jeśli dłużnik, będący pracodawcą, korzysta z postępowania oddłużeniowego, może to wpłynąć na terminowość wypłat wynagrodzeń dla jego pracowników. W sytuacji, gdy pracodawca zalega z wypłatą wynagrodzeń, pracownicy mogą dochodzić swoich roszczeń przed sądem pracy.

Przykład zastosowania w pomocy prawnej podczas egzekucji komorniczej: Jeśli dłużnik, będący pracodawcą, ma niewykonane zobowiązania wynikające z tytułów wykonawczych (np. związane z długiem lub kredytem), komornik może wszcząć egzekucję z wynagrodzeń pracowników, którym dłużnik zalega z wypłatą. W takiej sytuacji pracownik może skorzystać z pomocy prawnej w celu wyjaśnienia swojej sytuacji przed sądem pracy, który może orzec np. ograniczenie egzekucji komorniczej, aby nie naruszać praw pracowniczych.

W kontekście sądów pracy, należy zwrócić uwagę na art. 447¹ Kodeksu pracy, który reguluje kwestię odpowiedzialności za zobowiązania pracodawcy w przypadku przejęcia przedsiębiorstwa lub jego części, a także art. 479¹ Kodeksu pracy, mówiący o odpowiedzialności pracodawcy w razie upadłości.

Mówiący o odpowiedzialności za zobowiązania pracodawcy w przypadku przejęcia przedsiębiorstwa lub jego części, art. 447¹ Kodeksu pracy stanowi, że nabywca przejmujący przedsiębiorstwo lub jego część ponosi odpowiedzialność za zobowiązania pracodawcy z tytułu stosunku pracy, które powstały przed dniem nabycia. Obejmuje to także zobowiązania wynikające z długów lub kredytów zaciągniętych przez pracodawcę.

Artykuł 479¹ Kodeksu pracy z kolei reguluje kwestię odpowiedzialności pracodawcy w razie upadłości, mówiąc o obowiązku przekazania likwidatorowi dokumentacji związanej z zatrudnieniem pracowników oraz informacji dotyczących zobowiązań pracodawcy wobec pracowników. W sytuacji upadłości przedsiębiorstwa pracodawcy, pracownicy mają prawo zgłosić swoje roszczenia wynikające ze stosunku pracy do masy upadłości.

W przypadkach, gdy egzekucja komornicza dotyczy wynagrodzeń pracowników, pracownicy mają prawo do ochrony minimalnego wynagrodzenia przed zajęciem przez komornika. W myśl art. 831 Kodeksu postępowania cywilnego, nie można zająć części wynagrodzenia za pracę, która odpowiada przeciętnemu miesięcznemu wynagrodzeniu za pracę w gospodarce narodowej. Zastrzeżenie to ma na celu zapewnienie pracownikom minimalnych środków do życia, mimo prowadzonej egzekucji.

W sytuacjach, gdy pracownik ma problemy z dochodzeniem swoich roszczeń wynikających ze stosunku pracy, a szczególnie w przypadku egzekucji komorniczej, warto skorzystać z pomocy prawnej. Adwokat czy radca prawny może udzielić niezbędnych porad prawnych oraz reprezentować pracownika przed sądem pracy, pomagając mu w dochodzeniu należnych świadczeń, mimo zobowiązań dłużnika-pracodawcy.