Komornik to funkcjonariusz publiczny, który wykonuje orzeczenia sądowe oraz inne tytuły wykonawcze, w szczególności w zakresie egzekucji należności pieniężnych, przymusowego wydania rzeczy lub przymusowego opróżnienia lokalu. Komornik działa na podstawie przepisów prawa, w szczególności ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. z 2020 r. poz. 2060, z późn. zm.).

W procesie upadłościowym komornik może być powołany przez sąd jako syndyk upadłościowy. W przypadku gdy dłużnik jest osobą fizyczną, komornik może również prowadzić egzekucję majątku dłużnika w ramach postępowania egzekucyjnego. W sytuacji, gdy dłużnik nie jest w stanie spłacić swoich zobowiązań, może wystąpić o upadłość konsumencką, co może prowadzić do oddłużenia. W takim przypadku komornik, jako syndyk upadłościowy, prowadzi postępowanie mające na celu zaspokojenie wierzycieli poprzez sprzedaż majątku dłużnika.

Przykład zastosowania komornika w procesie egzekucji komorniczej może obejmować sytuację, gdy sąd wydał wyrok nakazujący dłużnikowi zapłatę określonej kwoty na rzecz wierzyciela. Jeśli dłużnik nie wywiąże się z tego obowiązku, wierzyciel może wystąpić do sądu z wnioskiem o wszczęcie egzekucji. Po uzyskaniu tytułu wykonawczego, wierzyciel może zwrócić się do komornika o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, mającego na celu wyegzekwowanie należności.

Podstawowe przepisy prawne dotyczące komorników znajdują się w ustawie o komornikach sądowych i egzekucji, w szczególności w art. 1 ust. 1, który stanowi, że komornik sądowy jest funkcjonariuszem publicznym, którego zadaniem jest wykonywanie orzeczeń sądowych oraz innych tytułów wykonawczych, a także wykonywanie innych czynności, które przepisy prawa przewidują jako czynności komornika sądowego. Inne przepisy dotyczące komorników i egzekucji komorniczej zawierają także Kodeks postępowania cywilnego oraz Kodeks pracy.